-
1 наплыть
сов.1) ( на кого-что) [йөзеп барганда] бәрелү, [йөзеп килгәндә] бәрелү; барып керүнаплыть на камень — [йөзеп барганда] ташка бәрелү
2) [бик күп] агып килеп җыелу, утыру3) перен. (о туче, облаке и т. п.) каплау
1 наплыть
наплыть на камень — [йөзеп барганда] ташка бәрелү